Jest takie miejsce do którego wracam myślami tam ucieka wciąż moje serce podróżuję tam marzeniami. Tych lat nie wróci mi nikt tych cudownych lat co minęły tak wtedy chciało się żyć gdzieś odeszły gdzieś zaginęły. Było wtedy cudownie tak kiedy biegło się w zboża złociste były chabry i czerwony mak kwiaty w zbożu niewinne i czyste. Domki w dali uśpione przez wiatr kołysane szumem topoli srebrny dym co unosił się tak... delikatnie,spokojnie,powoli. Wielkie lasy w oddali gdzieś i te pola mieniące się zbożem gdzie podziały się dzisiaj?Gdzie? czemu wrócić to do mnie nie może.. Odpowiedz