Tomasz Staszewski Pianie koguta nerwy dnia trąca Rwie się jak królik do wschodzącego słońca Ostatki czarciej mgły anioł światła rozprasza. Fatimska prawda, jaźń nasza zwichnięta Archaniołów chóry głosy stroją od święta. Nowe idzie, choć niezmartwychwstane cierpieniem Ułuda goni poranek, który sam jest już cieniem Matki nie trzeba wywyższać, natura jest kamieniem . Odpowiedz