Ta jesień wróży odmianę, swoim czarem wlewa otuchę. Jak zawsze pociąga nieznane, myśli jak łabędzi puszek. Fantazja wiruje z liśćmi, kwaśne jabłka stały się słodkie, babie lato gości na dobre, tylko to jest teraz istotne. Błękit królewski na niebie, jeśli chmury, to jakże pięknie. Jesień jak dojrzała kobieta, w rudej tonacji ponętna. Jarzębina w czerwonych koralach, ognistą barwą ogrzewa. Dobry Boże, dziękuję, znów moje serce śpiewa. Odpowiedz

Czerwone korale. Odpowiedz