Nie ma już Pani – Pani Mario I owych żółtych tulipanów. Tego dodatku do uśmiechu Na ustach Polskiej Pierwszej Damy. I Pani dłoni co poprawia Dyskretnie krawat Prezydenta. I tego ciepła w Pani oczach Które na zawsze zapamietam. Nie ma już Polski – Tamtej Polski Choć ciągle jeszcze powtarzamy. Na różne rozpisaną głosy Melodię którą wszyscy znamy. Zostały żółte tulipany Symbole smutku i tęsknoty. I serca które w piersi pękły Z nadmiaru żalu i zgryzoty. Lecz został jeszcze okruch mały Nadziei co ożywia dusze. Więc bukiet żółtych tulipanów Biało-czerwoną wiążę wstęgą. Sumienia martwe tym pokruszę Aby podobne do wulkanów. Gorącą zapłonęły lawą Nad wrogów mocą i potęgą. Odpowiedz