Uciekając od samotności, uciekamy od siebie. Odpowiedz

*lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.* Odpowiedz

O jakże cudnie, gdy wśród waszych szczytów, Wśród nieba, na kształt królewskiej opończy, Tęcza zarzuci łuk złoty z błękitów I jeden cypel z drugim szczytem złączy, To wtenczas widzę, jak niebiescy goście, Z pieśnią nadziei i słowy słodkiemi, Po siedmiobarwnym tym idąc pomoście, Radosne wieści niosą z nieba - ziemi. Lub orzeł czasem przeleci tym szlakiem I ciszę skrzydeł zamąci szelestem, Ale ja wyżej gnam jeszcze za ptakiem I zdaje mi się, że sam orłem jestem. I orlim wzrokiem myśl moja się waży W tajemnic Bożych sięgnąć wielkie plany, I zdaje mi się, że Stwórca na straży W przedwrociu niebios stawił te Tytany. Odpowiedz