Przy kominku uczuć Jesień Cię rozgrzeje pocałunkiem słońca, może już nieśmiałym, w jesiennej zadumie, jeszcze wszystkich liści wiatr nam nie postrącał, tulę Cię do łona tak mocno, jak umiem. I nie miej na duszy białej zimy zmarszczek, nie snuj szarych wizji w zimowej odsłonie, aby Cię wydobyć z zawieruchy zmartwień, wyciągam do Ciebie swoje ciepłe dłonie... Rozpalę kominek najgorętszych uczuć, dotknę ciepłem strofy, dam humoru iskrę, wiersz zrekompensuje niedobór celsjuszów, czułość słów rozwieje niepokoje wszystkie... /net/ Odpowiedz

Czas na odpoczynek. Odpowiedz

Salon z kominkiem. Odpowiedz