W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść i marzyć cicho o nieznanym bycie, w którym byś była moją samotnością...i w noc tę prześnić całe moje życie. / Stanisław Ignacy Witkiewicz / Odpowiedz

Grzegorz Przemyk Szczęście Mały chłopczyk szedł przez zboże prawie go widać nie było bo złote włoski miał Znalazł podkówkę wyrzucił Nie widziałem go dalej bo w krajobraz jeden ze zbożem i słońcem się wdał . Odpowiedz

Kto żyje jak zboże, ten staję się słomą historii. Jacek Lusiński Odpowiedz

Lato już odchodzi To już koniec lata, widać gołym okiem. Dzień krótszym się staje, straszy chłodów mrokiem. Już do schyłku lato zmierza , zboża z pola są zebrane. Dnia krótszego noc domierza w lesie liście malowane. Słońce chociaż grzeje chyli ciepła loty. i czas powszednieje,darząc nam kłopoty. Może nie tak straszne co życie chcą zmienić. ale pora bliższa, jest już ku jesieni. Liść barwę swą traci, blednie by poszarzeć. a my dniem bogaci, w wieczór przyjdzie starzeć. Balkon też nie cieszy, grill schowany do piwnicy. bo jesień się spieszy, dać część tajemnicy. Lato choć opornie, pójdzie w zapomnienie. zostawiając radość, szczęście i wspomnienie... Przemija wolno lato.świat zmierza do jesieni. niech każdy dzień jak liście barwami się mieni Odpowiedz

Nocą klękasz i znaleźć chcesz Boga potem w oczach strach nosisz i łzy - na dalekich, rozstajnych gdzieś drogach - ktoś się zbłąkał i płacze, jak ty. Pachnie we wsi kwitnącym jaśminem - złote zboże wśród pola się śni - kto cię zbudził, kim jesteś, gdzie płyniesz w nieskończoność wieczorów i dni. Nikt nie szuka cię dłońmi dobrymi, nikt nie mówi czy dobrze, czy źle, tylko ziemia z grobami starymi o twej ciszy słyszała i wie Odpowiedz