W ramionach jesieni słońca promyk złoty do figlów i śmiechów nabiera ochoty... Pocałuje śmiało jabłuszko pachnące, by za chwilkę było skromne...rumieniące... Tęsknotą za latem zalśni w kroplach rosy, osiądzie swym czarem tam, gdzie kwitną wrzosy... Doda barw do liści, co szeleszczą mile. Chciałbym też wyzłocić wszystkie Twoje chwil Odpowiedz