Przynieś zbłąkany promień słońca, wzruszeniom otwórz drzwi na oścież, nadaj sens krokom przez codzienność, wstrzymać się staraj nieco pośpiech. W szczeliny myśli wsuń nadzieję, w rejestr wydatków wpisuj uśmiech, trzymaj się marzeń, światła, ciepła, od złych emocji serce ustrzeż. /M. Polak/ Odpowiedz

Super :-) Odpowiedz

Ostatni oddech słońca przynosi wiatr pod złotą łunę, pod świata płonący dach. Znad Rzeki Wspomnień obraz unosi się: dom twój daleki zgubiony dawno gdzieś. Odpowiedz