Widzis ten psześwit miendzy jodłami, za nim, jak hala zagonik nieba z obłocków owce pasonce na nim, tam tyz prowdziwyk juhasów potsza. Łostawmy chawok górolskie swetry, kapelus z piórkiem znacek ślebody, chodźwa bracisku, jak zwykłe cepry, jakby nas dzisiej pon bucek stwozył. Nie narysował malarz górala, pewnie chodziło o jego duszę, tylko ten sweter pomalowany w jesienne barwy na drzewach suszy. Wiatr zerwał piórko od kapelusza, między sztalugi otwarte w przestrzeń poniósł jak wolną góralska duszę, na inne hale, w sezon na lepsze. Odpowiedz

Bronek z Obidzy (Kozieński) Sezon na deszcze II Góralski sweter Kapią powoli przekwitłe liście, ścielą kobiercem jałowe hale, sztalugi z jodeł, płótno z prześwitu, październikowy malarzu maluj. Niedościgniony w martwej naturze, stwórz dla odmiany obraz wraz z sercem zwyczajnie szaro bez żadnych złudzeń, nakreśl juhasa w góralskim swetrze. Ka my sie bracie podziejem w zimie, kiej nas z koliby pszepłosy wiater, przeźry na wylot liche łodzienie, sceruje mrozem górolski sweter, pochyli piórko u kapelusa, siyrocy symbol na siwy głowie, powiydz mi bracie - ka momy rusać, wendrowne orły - kawalyrowie. Nie dbaj o kolor, nawet na szaro, bez zmiłowania, żadnej litości, październikowy malarzu maluj, odkrywaj postać do szpiku kości. Odpowiedz