O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny, Dżdżu krople padają i tłuką w me okno... Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną I światła szarego blask sączy się senny... O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny... L.Staff Odpowiedz

Cza­sem trud­no z ni­mi wal­czyć gdy czu­jemy, że jes­teśmy całkiem sa­mi.. ale czy chce­my wyglądać jak ta szy­ba? mok­ra? roz­ma­zana i nic przez nią nie wi­dać.. Odpowiedz

"W morzu kro­pel je­dynie łzy po­siadają historię " Odpowiedz