Myśli płyną jed­no­toro­wo niczym rze­ka, która po drodze na­poty­ka się z roz­widle­niami i mi­mo iż główne ko­ryto jest co­raz węższe, to jed­nak wszys­tkie jej od­gałęzienia tra­fiają w końcu do morza zro­zumienia i wyjaśnienia... I wszys­tko sta­je się zrozumiałe... Odpowiedz