Z miłością jest czasami ,jak z piaskiem na pustyni ,z początku gorąca namiętna potem zaczyna się wypalać ,stygnie wraz upływem czasu, słonko ogrzewa z każdej strony, im bardziej zachodzi to stygnie, gdzie była gorąca tam zrobiło się chłodna., a gdzie była chłodna, tam wszystko się rozpada miłość ogrzana na nowo, by znowu była piękna, by wróciły te chwile piękne by rozkwitła na nowo . Odpowiedz

Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię. Antoine Marie Roger de Saint-Exupéry. Odpowiedz

Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną. /z netu/ Odpowiedz

Zawsze na świecie ktoś na kogoś czeka, czy to na dalekiej pustyni, czy w samym środku gwarnego miasta. Odpowiedz

Byłeś jak ostatnia krop­la deszczu w pias­kach pustyni jak pro­mień słońca który tęczą rozświetlał wszys­tkie dni mi­mo życiowych nawałnic na­dal we mnie pięknem tkwisz... Odpowiedz

Wielkie rzeczy mają zazwyczaj małe początki Odpowiedz

Nie wiem jak, i skąd na pustyni się wzięłam, Lecz jedno jest pewne, Okropnie się z inną roślinką tym przejęłam Odpowiedz