Gdy brzydka nawet pogoda, chociaż godzina niemłoda, chodźmy na cmentarz pobliski, zapalmy lampkę dla bliskich. Zapalmy płomyk pamięci. Dla tych, co nie byli święci. Wspomnijmy coś ciekawego, co dali z życia swojego. Zapalmy płomyk wieczności tym, których leżą tu kości. Żywym wspomnijmy ich czyny i zapomnienia przyczyny. Zapalmy płomyk wspomnienia, na grobach gdzie brak imienia. Może czyjegoś sumienia, Obudzi pamięć istnienia? Odpowiedz

Czasami płomyk świecy okaże się blady, Czasem grom trzaska po gromie, Same się z mogił ruszają pokłady I larwy stają widomie. Raz trup po drodze bez głowy się toczy, To znowu głowa bez ciała; Roztwiera gębę i wytrzyszcza oczy Odpowiedz

Spróbuj zapalić maleńką świeczkę,zamiast przeklinać ciemność... Odpowiedz

"Zapal świeczkę za tych których zabrał los" Odpowiedz