Niewyob­rażal­nie rzu­casz cień fantasy na nasz umysł!, Niep­rawdo­podob­nie, a jed­nak…, Zos­ta­wiasz po so­bie pus­tkę, ulot­ne wspom­nienia, które ran­kiem zni­kają z lek­kością, Budzi­my się wchodząc na szlak nasze­go życia, który wie­dzie ku upad­kom i klęsce, Odpowiedz

Is­tny pa­radoks zam­knięty w bu­tel­ce, by zbyt się nie roz­pow­szechniał - ja - emoc­jo­nal­na słabiz­na, ideal­nie zdająca so­bie z te­go sprawę. Byłam tyl­ko człowiekiem i tyl­ko ko­bietą ze 158 cm wzros­tu, z małymi rączka­mi, które miłości ogarnąć ser­cem nie pot­ra­fią. Odpowiedz