muszę podążać ty­mi przebłys­ka­mi ge­niu­szu mar­niejący­mi gdzienieg­dzie w sza­rości chmur nieba ku al­ter ego ku pegaza wzniosłości. lecz o co chodzi gdzie nić łącząca ideały więzi w niewo­li gra­nicy nie ma idę da­lej by zat­rzeć śla­dy łez sztuczności po­niewieradła widzę tak jak umiem pos­trze­gam ten skra­wek mar­ny Odpowiedz

Ko­nia nie nau­czysz szcze­kać, a psa nie ujeździsz. Odpowiedz

..bialo dosc ale inaczej i wlasnie ta innosc mi sie tu podoba...:) Odpowiedz

Coś się chyba sypnęło z proporcjami tego pegaza .....a może mi się tylko wydaje ? :( Odpowiedz