SAMOTNOŚĆ Samotność Nie jest wieżą Z kości słoniowej. Jest morską latarnią Na skalistym cyplu Człowieczeństwa. Jej blask Już z dala Ostrzega okręty i łodzie Przed podwodną skałą I mielizną. O wczesnym wieczorze Zapal Swoją samotność. Odpowiedz

Kiedy stanę przed Tobą Panie , by relację z mego życia zdać ; Ty jak ojciec wyciągniesz swe ręce i powiesz mi , że nie mam się bać ; Że byłam jak każda istota , czasem dobra, a czasem też zła , ale przecież Twa miłość Ojcowska jest wielka i wiecznie wciąż trwa . Kiedy łzy jak groch me popłyną , gdy wysypię swoich czynów wór ; Ty mnie mocno przytulisz do siebie , krusząc wielki mego wstydu mur . Twoja miłość jak wielka latarnia mego życia rozjaśni sens ; a Twoje Ojcowskie dłonie strząsać będą słone krople z mych rzęs . Odpowiedz