wciąż ciągnie mnie do ciebie agrestowa woda - pejzaż zielonopłynnej zatoki , jakby obudzony ze snu o miłości. opiera się łokciem o brzeżną sukienkę, a rękę nasiąkniętą rozsnutym cieniem, kładzie na powiekach, by przemknąć się do już dotkniętej nocy. patrzę w ciepłe morze, które pisze wiersz - drętwieje, a krople tryskające na papier, przybliżają nieskończoną podróż. wszystko co tylko mogę pomyśleć, tęskni za tobą, za drżeniem lampy, nawet za kocem. żebym dostał gęsiej skórki i poleżała ze mną do czasu, kiedy nie zasnę. Odpowiedz

Możesz wciąż się zmieniać, ale przyz­wycza­jenia zostają. Odpowiedz