Tak łatwo z rąk wymyka się Ucieka wciąż, znika we mgle A Ty je chcesz na własność mieć Chcesz zamknąć na klucz Przed światem schować Skryć - jak skarb swój Prywatny skarb... niemożliwe Bo szczęście to przelotny gość Szczęście to piórko na dłoni Co zjawia się, gdy samo chce I gdy się za nim nie goni Tym więcej chcesz im więcej masz Wymyślasz proch, chcesz sięgnąć gwiazd Lecz to nie to, nie - to nie tak I ciągle czegoś nam brak do szczęścia Wciąż nam brak, tak zachłannie brak Otwórz oczy... Szczęście to ta chwila co trwa Niepewna swojej urody To zieleń drzew, to dzieci śmiech Słońca zachody i wschody Odpowiedz

Ale wypasiony komentarz . ;-)