Krajobraz uczuć Na mojej duszy łące wyblakły już motyle Zieleń soczysta dawno szronem łez pokryta A słońce twych uśmiechów maluje rzęs pokłonem Koronki kruche wspomnień welonem mgły osnute. I choć w serca komnatach tlą się jeszcze świece, Które zapłonęły żarem modlitwy w ciszy zwątpienia Jak gwiazdy lśnią dziś słowa na myśli pustym niebie I wskazują mi drogę, tam gdzie wyjścia nie ma. Mróz świtu palcem na szybie maluje dni mych kwiaty, Które spłyną do ciebie z pierwszą wiosny rosą I połączą się w tęczy kropli deszczu dwa światy Ku niebu mgieł nowenną wspólne sny zaniosą. - giulietka Odpowiedz

"Życie tak szybko ucieka bezpowrotnie mijają chwile czas płynie jak rwąca rzeka a mamy zrobić jeszcze tyle" Odpowiedz

Śliczne cudeńko 😊 Odpowiedz