"W lis­to­pado­wym wy­cisze­niu Gdy płonie światło wielu świec Wśród kwiatów chry­zan­te­my Czas przes­tał nag­le biec... Budzi­my wy­gasłe wspom­nienia By w ser­cach ożywić na chwilę Czy oni od­chodząc wie­dzieli.. Czy cza­su mieliśmy aż ty­le..." Odpowiedz

Jesteśmy za starzy. by młodo umierać...... Odpowiedz

Oni nie wrócą, więc my przyjdziemy. Na od­wie­dzi­ny ra­dośni szczerze. Ciep­lej im będzie pod ko­cem ziemi. Gdy ku pa­mięci za­palisz świecę. Nie płacz, bo zga­sisz ten dob­ry płomień. Skończ to­pić zmarłych gorzki­mi łzami. Jut­ro, po­jut­rze, to nas na grobie. Og­rzeją gorący­mi zniczami. Odpowiedz

"A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni." (Biblia 1Kor.15:20-22) Odpowiedz

Kiedy już będę na pół w grobie, powiem co myślę o kobietach i natychmiast zasuną na siebie płytę grobową. Odpowiedz