Park od rana już odziany w śnieżną szatę, stoi dumnie otulony białą ciszą, jakieś głosy czasem złamią ją nieznane, na parkanach brylantowe sople wiszą. Mróz rozgląda się wokoło rozsierdzony, skuwa wszystko, co mu wpadnie tylko w ręce, pokrył srebrem już dokładnie drzew korony, i spogląda na swe dzieło dumny wielce. Odpowiedz

Kolorowa. Odpowiedz

Trzeba szybko uwolnić się od przeszłości, żeby ta nie zdążyła nas zniszczyć. Odpowiedz