(Wislawa Szymborska) W drodze do nieba ------------------------------------ Nie możesz serce, przysnąć w drodze do nieba, bo sen jest często cięższy od ciągłej wędrówki. Więc idź, Serce, idź stale, za kawałkiem chleba, do dobrych domów pukaj w smutny czas szarówki. Do dobrych domów pukaj, gdzie światło nie zgaśnie, gdzie żadna twarz swych rysów złych w cieniu nie skryje. A jeśli Ci przed nosem drzwi ktoś tam zatrzaśnie - nie pukaj raz jeszcze, tam, gdzie zima żyje. Nie pukaj tam raz jeszcze - głodnym też iść można. Więc idź, Serce, choć noc jest, gwiazdy Cię nie zgubią. Zaświecą Ci, jak wielka latarnia przydrożna. I powędrują z Tobą, bo wędrować lubią. Odpowiedz

"Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony". (Mt 7,25)... Odpowiedz

Cudny widok. Odpowiedz