A jednak słowa Twoje wciąż pamiętam I to ze weszłeś do grobu Łazarza By mocą swoją przywrócić mu życie Ty swą miłością każdego obdarzasz Kiedy dzieweczkę ująłeś za rękę Którą już wcześniej śmierć ucałowała Na Twoje słowa które do niej rzekłeś Dziewczynka z łoża na Twój znak powstała Ty nakarmiłeś tłumy na pustyni Co od dni kilku głodem przymierali Chlebem i rybą wszystkich obdarzyłeś Dwanaście koszów ułomków zebrali To obraz Twojej miłości bez końca Kochasz ułomnych i biednych i chorych I tych co zeszli na margines życia A dla nas jesteś przykładem i wzorem Odpowiedz

Nie ma jutro. Dniem zbawienia człowieka jest dziś. Odpowiedz

Niebiesko dookoła. Odpowiedz