szliśmy przez łąkę dzień miał się ku końcowi i ziemia drżała pod ciężarem lata byliśmy na zmianę bliscy i nieznani jak nigdy dotąd przez chwilę patrzył na nas szary zając a kiedy zniknął w poruszonym zbożu zabrał ze sobą co widział cokolwiek to było suchy dym ognisk grząską zieleń stawu i nas jeśli ważni byliśmy choć tyle co mgły na polu może już w jego oczach zatarł się ten obraz letnie popołudnie dwoje ludzi zboże a może będziemy przez wieczność przecinać tę łąkę i nic się na podwójnym portrecie nie zmieni choćbyśmy chcieli Odpowiedz

Łąki,lasy,kwiaty,słońce nic nam ludziom,tego nie ,zastąpi,żadne betonowe cuda. Odpowiedz

Porażka jest po prostu okazją, by spróbować ponownie, tym razem bardziej przemyślanie. - Henry Ford Odpowiedz