ALTANA W tej, jak ją zwano trochę na wyrost, altanie, naprawdę - budce z dykty i blachy falistej na ogródkach działkowych (nie dano im istnieć zbyt długo - nie widzieliśmy, że jest już w planie budowa przelotowej arterii)... Zerwane z drzewka, z ust w pocałunkach wyjadane wiśnie były w tej, jak ją zwano na wyrost, altanie, naprawdę; w budce z dykty i blachy falistej, gdzie miejsca ledwie było dość na całowanie - owoce, pestki, usta b y ł y , rzeczywiste... I jak to jest, że potem mogłem istnieć wszystek, mając w sobie choć jedno Nic: to nieprzetrwanie śladu po buldożerem zgładzonej altanie, naprawdę - budce z dykty i blachy falistej. Odpowiedz

. . Tajemniczy ogród Jest gdzieś daleko ogród tajemniczy, ogród za starą, kutą żelazną bramą, za murem kamiennym białym od słońca, wtulonym w zieleń światłem skąpaną. Jest gdzieś daleko ogród czarowny, ogród, co powstał z tęsknoty i marzeń, gdzie kwiaty pachną poezją liryczną, a muzyka upojna nie skąpi wrażeń. Jest gdzieś daleko ogród romantyczny, ogród, co go misterna strzeże brama, którego piękna nie będę mógł opisać, zamknij więc oczy a zobaczysz sama. U wrót zieleni słychać skrzypiec drżenie, co Adagio Secret Garden's rzewnie grają a nutki te westchnieniem w słowa zaklęte, Leśmiana i Tuwima poezją przemawiają. Dalej, wśród wierzb płaczących, tańczą krople rosy w poranną odziane tkliwość, to Nocturn Des-Dur i fortepian Chopina cichutko i lekko żarliwą wyznają miłość. Jest gdzieś daleko ogród z wyobraźni, ogród, gdzie nasze mieszkają pragnienia, pozwól zatańczyć duszy ze wzruszeniem i łzami mokrymi wypłukać zmartwienia. E. J Odpowiedz

Zaciszne miejsce wśród zieleni. Odpowiedz