Glyn Hughes* Religia i park Pola i park, jeziora i drzewa płyną szarymi płaszczyznami jak oddech. Domy w naszym osiedlu wyglądają jak zgniecione. Wszystko jest schludne i bez ambicji; nic, nigdzie, nie wyrasta dość wysoko – nawet kościoły w wioskach, dla których osuszono bagno. Kartofle, bydło, sól, selery! Ziemia oddycha lekko, pachnie nawozem i spada ku jeziorom. Tutejsze ciotki i wujowie byli metodystami, lecz matka oddała się wytworniejszemu kościołowi anglikańskiemu. Resztę wiary pokłada w kilku kastratopodobnych gwiazdorach z telewizji, co odprawiają swoje hokus-pokus nad mydłem i meblami. Odpowiedz